oradan buradan şuradan.. domuz gribi git artık

( Sincap çok şirin, internette bir şeyler ararken buldum, dayanamadım, ellere bakın! )

Canım kızım..
Gün geçtikçe güzelleşen bir duygu annelik...Cumartesi günü kızımın yüzünde çıkan kırmızı noktaların ne olduğunu öğrenmek için doktora gittik. Sinek ısırmış, kuzumun güzel yüzünü ve mini minnacık parmaklarını...
Annelik çok zor, en zor meslek hatta. İstifa edemezsin ama kovulma riskin çok fazla, hani derler ya anneye of denilmez... Bebeğe de of denilmez...
Nasıl olsa bebektir diyerek tutamaz insan belki kendini, ama ben onların büyüklerden çok daha hassas ve akıllı olduklarını düşünüyorum. Büyükler onlarca şey düşünürken onların düşündüğü net, büyükler olumsuz duyguları sosyal ortamlardan dolayı büyütüp beslemişken onlar masum...
Gülmeleri ise ömre bedel.
Saçları dökülüyor kızımın, artık 5 ay 3 haftalık. Mama sandalyesi var kızımın, oturuyor ama çabuk sıkılıyor. Babası katı meyve sıkacağı aldı cumartesi günü, hepimize yaradı. İşe başladıktan sonra uyumama durumu hala devam ediyor, uykusuzum, gözüm yatakta. Şimdi bir de korku var domuz gribi ile ilgili, hasta olanlara acil şifalar diliyorum.... İnsanın çocuğu olunca hayata bir başka bakıyor, kıyamıyor... Temizlik önemli, her zaman yapılması gerekenler işte, el yıkamak mesela eve girince şimdi önemli oldu. Ne ayıp ne ayıp.
Bu kadar akıllı becerikli bir millet olup da bu kadar şart şurtu bilmeyen bir millet olmuşuz, tembellik yapışmış kalmış. Bir üşengeçlik, bir muhalefetlik, hep itiraz, hep bahane. Yazık. Ama sorsan herkes Atatürkçü, herkes çok çalışkan. Önce kendimize baksak, önce bir aynaya baksak. Bizler mi örnek olacağız bebeklerimize?
Tıpkı hocanın dediğini yap, yaptığını yapma misali. Laf çok bizde. Ben de kısa keseyim bugün:)