17 Aralık 2006...
Ailelerin tanışması, isteme ve nişan. Yıldönümü...
Ve ben hafızamın gizli oyunlarında kaybolmuş, açtığım çekmecelere odaya bir dahaki girişimde şaşkınlıkla bakıyorken... Yani bir çok şeyi olmadık zamanlarda unutuyorken, nişan yıldönümünü de atladım.

Ama babacığın, harika. Unutmadı. Ama mazeretim var, hamileyim ben!

Bugün gerçekten yoruldum ve bir ara nefessiz kaldım. Sanırım ciddi ciddi içimdesin ve varlığını belli ediyorsun. Yavaş yavaş karnım da büyüyor, gerçi çok dikkatli bakılınca anlaşılıyorsun ama. 17. haftamızın içindeyiz. Ben ne kadar huysuz olsam da, (gerçi çok nadir huysuz oluyorum) babacığın bir şekilde bizi mutlu etmesini başarıyor. Şu anda da gizli gizli ne yazıyorum diye bakıyor, zaten çok afacan. :)
Ben yalnızken tekrar yazarım. İyi geceler.