Uykudan önce...

geçmişin içinde bir yerde

cesaret vardı, biraz kör biraz sağır

şimdi gözlerimin derinliğinde

korku var, biraz deli

hatta "biraz" az kalır...

geçmişin tam ortasında

çekip gitmek vardı bir kolay,

dünyayı döndürmek vardı parmak ucunda

bin akıla bedel akılla

şimdi kenarda köşede kalmış

uzaklaşma isteği bile

günah, hem nasıl kocaman...

geçmiş iyi ki de geçmiş dedim bugün

sevdiğim adam ve karnımda bebeğim...

adamım araba kullanırken artık tedirgin

ben üşüttüm diye vicdan azabındayım, hem de ne derin

aile olmak kişi sayısını arttırmaktan öte

bir telaş işte,

düşünmek, iç acıması, merak,

bencillik nasıl da gidiyor arkasına bakmadan,

göbeğim gibi giderek büyüyen sevgim...

demişim ki yıllar önce

-kendim için-

"ruhum çok yorgun, bitkin, gergin

ancak anne olursam geri gelecekmiş yüreğim..."

bilmişim

Hoşgeldin...